Recenzja- "Tysiąc wspaniałych słońc" Khaled Hosseini

             Czasami sięgamy po książkę niby przypadkiem. Niby? A no tak. Przypadki nie istnieją. Mogę przypuszczać iż słowa te nie są Ci obce. I choć czasami służą jedynie usprawiedliwieniu niektórych okoliczności, a wypowiadane są często w istotnych, kryzysowych sytuacjach życiowych, to będąc świeżo po lekturze Tysiąca wspaniałych słońc nie potrafię nadać decyzji doboru lektury charakteru przypadkowości. -Jak się dzieją takie cuda?- zapytacie. To proste, moja podświadomość podsunęła mi ten tytuł, bo wiedziała, że w tym momencie życia jest odpowiedni. I nie myliła się.

               Tysiąc wspaniałych słońc jest opowieścią o losach mieszkańców Afganistanu, o trudach, poświęceniach, i często podejmowanych decyzjach, które mimo pozornej alternatywy sprowadzają się do wyboru mniejszego zła. Główny motyw książki odgrywa sytuacja społeczno- polityczna państwa. Autor zachował jednak pewne proporcje, tak, że realia panujące w Afganistanie nie przytłaczają czytelnika, stanowią natomiast tło dla całej historii. Opisy miejsc, panujących zasad oraz realiów to wszystko sprawia, iż czytelnik uczestniczy w życiu społeczności afgańskiej. Dzieli z bohaterami smutki i radości, wzloty i upadki. Tysiąc wspaniałych słońc obrazuje głownie życie afgańskich kobiet, unaocznia ich statut w społeczeństwie oraz pozycję w rodzinie. Zmuszone do wielu wyrzeczeń, pozbawione decyzyjności oraz samostanowienia o sobie i własnym losie. Są to powody dla których kobiety otaczały się wzajemnie zainteresowaniem oraz troską, gdyż na wsparcie ze strony mężczyzn w społeczności afgańskiej nie ma miejsca.

            Głównymi bohaterkami opowieści są dwie kobiety, Mariam oraz Laila, których losy skrzyżowały się w dość nietypowej sytuacji. W związku z zaistniałymi okolicznościami rodzi się między kobietami głęboki konflikt. Jednak z czasem emocje opadają, a kobiety dzięki wspólnemu wrogowi dochodzą do porozumienia. Często Czytelnik utożsamia się z bohaterem literackim. Tysiąc wspaniałych słońc dało mi możliwość utożsamienia się z wieloma bohaterami, co dotychczas zapewne nie było mi dane. Sytuacja społeczno-polityczna, konflikty, oraz liczne ofiary zmusiły mnie do współodczuwania rzeczywistości z bohaterami. Początkowo co prawda stałam murem za afgańskimi kobietami, z czasem jednak załkałam za także nad losem mężczyzn. Mimo to podczas lektury nie opuszczał mnie ani na chwilę żal z powodu tragicznych okresów dzieciństwa najmłodszych obywateli Afganistanu. Obserwując postępującą akcję oraz dochodząc do wniosku, że wszelkie możliwe negatywne scenariusze sprawdziły się, żegnamy się z nadzieją i ponownie doświadczamy smutków z afgańskim ludem.

         Nawiązując do spraw technicznych książka podzielona jest na części oraz rozdziały. Autor posługuje się całkiem przystępnym językiem, nie sprawiającym żadnych problemów w odbiorze utworu. Czasami dodaje typowo afgańskie zwroty, które jednak na bieżąco wyjaśnia.

         Dlaczego nie wierzę w kwestię przypadku w doborze lektury? Nie będę rozwodzić się nad moją sytuacją osobistą, ale ta książka pasuje do obecnego etapu w moim życiu. I tak jak bardzo rzadko sięgam po podobne lektury, tak w tym momencie wybrałam Tysiąc wspaniałych słońc w ciemno. Tak jak już wspominałam, można powiedzieć, iż podświadomość podsunęła mi tę pozycję a ja jej zaufałam.

         Khaled Hosseini utworzył unikatową opowieść. Historia jest piękna w swej prostocie. Bez wątpienia różni się od innych współczesnych książek. I tak jak zazwyczaj cenię sobię wartką akcję w powieści, tak Tysiąc wspaniałych słońc dało mi możliwość rozkoszowania się każdym kolejnym zdaniem. Polecam tę pełną uroku historię przede wszystkim kobietom. Ja osobiście chętnie zapoznam się z resztą twórczości autora, gdyż spływające po moich policzkach łzy po zakończeniu Tysiąca wspaniałych słońc są ku temu wystarczającym powodem.

"Nikt nie policzy księżyców, co lśnią na jego dachach ani tysiąca wspaniałych słońc, co kryją się za jego murami"- K. Hosseini Tysiąc wspaniałych słońc